Δίδαγμα 13, Μην Κλέβεις
13. ΜΗΝ ΚΛΕΒΕΙΣ.
Όταν κανείς δε σέβεται την ιδιοκτησία πραγμάτων, τα δικά του υπάρχοντα και η περιουσία βρίσκονται σε κίνδυνο.
Το άτομο που για τον έναν ή τον άλλο λόγο έχει σταθεί ανίκανο να αποκτήσει περιουσιακά στοιχεία με τίμιο τρόπο μπορεί να ισχυρίζεται πως, έτσι κι αλλιώς, δεν ανήκει τίποτα σε κανέναν. Για προσπάθησε όμως να του κλέψεις τα παπούτσια του!
Ένας κλέφτης σκορπίζει μυστήριο στο περιβάλλον: Τι απέγινε το ένα; Τι απέγινε το άλλο; Ένας κλέφτης δημιουργεί προβλήματα κατά πολύ μεγαλύτερα από την αξία των κλοπιμαίων.
Εκείνοι που κλέβουν, αντιμέτωποι με τη διαφήμιση επιθυμητών αγαθών, βασανισμένοι από την ανικανότητα να παράγουν κάτι αρκετά πολύτιμο για να αποκτήσουν δικά τους πράγματα ή απλώς οδηγούμενοι από μια παρόρμηση, φαντάζονται πως αποκτούν κάτι πολύτιμο σε χαμηλό κόστος. Αλλά αυτή είναι η δυσκολία: το κόστος. Το πραγματικό τίμημα για τον κλέφτη είναι πολύ μεγάλο για να το πιστέψει κανείς. Οι μεγαλύτεροι ληστές στην ιστορία πλήρωσαν για τη λεία τους με το να περάσουν τη ζωή τους σε άθλια κρησφύγετα και φυλακές, ζώντας ελάχιστες μόνο στιγμές της «μεγάλης ζωής». Όποια αξία κι αν έχουν τα κλοπιμαία, δε θα άξιζε να έχει κανείς μια τέτοια φριχτή μοίρα.
Τα κλεμμένα αγαθά χάνουν πολύ από την αξία τους: πρέπει να είναι κρυμμένα, κι είναι πάντα μια απειλή για την ίδια την ελευθερία.
Ακόμα και σε κομουνιστικά κράτη, ο κλέφτης πηγαίνει στη φυλακή.
Το να κλέβει κανείς πράγματα είναι στην πραγματικότητα απλώς μια παραδοχή πως δεν είναι αρκετά ικανός να τα αποκτήσει τίμια ή πως έχει μια τάση παραφροσύνης. Ρώτα έναν κλέφτη ποιο από τα δύο συμβαίνει: είναι ή το ένα ή το άλλο.
Δεν μπορεί να διαβεί κανείς
το δρόμο προς την ευτυχία
με κλεμμένα αγαθά.
