Δίδαγμα 17, Να Είσαι Επιδέξιος
17. ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΠΙΔΕΞΙΟΣ.1
Ζούμε σε μια εποχή πολύπλοκου εξοπλισμού και ταχύτατων μηχανών και οχημάτων, και τόσο η δική μας επιβίωση όσο κι εκείνη της οικογένειας και των φίλων μας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τη γενική επιδεξιότητα των άλλων.
Στον χώρο της αγοράς, στις θετικές και ανθρωπιστικές επιστήμες, καθώς και στην κυβέρνηση, η αδεξιότητα2 μπορεί να απειλήσει τη ζωή και το μέλλον μιας μικρής ή μιας μεγάλης μερίδας ανθρώπων.
Είμαι σίγουρος πως μπορείς να φέρεις στον νου σου πολλά παραδείγματα τέτοιων περιστάσεων.
Ο άνθρωπος είχε ανέκαθεν την παρόρμηση να ορίζει τη μοίρα του. Τόσο η δεισιδαιμονία όσο και ο εξευμενισμός των κατάλληλων θεών και οι τελετουργικοί χοροί πριν απ’ το κυνήγι, μπορούν να θεωρηθούν ως προσπάθειες –άσχετα από το πόσο ασθενείς ή μάταιες είναι– να ορίσει το πεπρωμένο.
Μόνο όταν ο άνθρωπος έμαθε να σκέφτεται, να εκτιμά τη γνώση και να την εφαρμόζει με ικανοποιητική επιδεξιότητα, άρχισε να κυριαρχεί στο περιβάλλον του. Το γνήσιο «θείο δώρο» μπορεί να είναι η δυνατότητα να είσαι επιδέξιος.
Στις συνηθισμένες ασχολίες ο Άνθρωπος εκτιμά τη δεξιοτεχνία και την ικανότητα. Όταν αυτές απαντώνται σ’ έναν ήρωα ή σ’ έναν αθλητή, αποτελούν σχεδόν αντικείμενο λατρείας.
Το κριτήριο της αληθινής επιδεξιότητας είναι το τελικό αποτέλεσμα.
Ένας άνθρωπος επιβιώνει στον βαθμό που είναι επιδέξιος. Χάνεται στον βαθμό που είναι αδέξιος.
Ενθάρρυνε την απόκτηση ικανότητας σε οποιαδήποτε αξιόλογη ενασχόληση. Να την επαινείς και να την ανταμείβεις όποτε τη συναντάς.
Να απαιτείς επίδοση υψηλού επιπέδου. Η αξία μιας κοινωνίας φαίνεται από το αν εσύ, η οικογένειά σου και οι φίλοι σου μπορείτε να ζείτε σ’ αυτή με ασφάλεια ή όχι.
Η παρατήρηση, η μελέτη και η εξάσκηση αποτελούν συστατικά της ικανότητας.