ΤΟ CLUB DESAFÍO ΒΟΗΘΑ ΤΗ ΝΕΟΛΑΙΑ ΤΗΣ ΟΝΔΟΥΡΑΣ ΝΑ ΑΨΗΦΗΣΕΙ ΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΥΜΜΟΡΙΕΣ
Ο Eduardo Sabillon έχει το πάθος να προσεγγίσει τους νέους της χώρας του, της Ονδούρας, με τον Δρόμο προς την Ευτυχία για να τους προστατέψει από ένα μέλλον συμμοριών και εγκληματικότητας.
Ο Eduardo Sabillon γεννήθηκε σε ένα μικρό χωριό στην πολιτεία Σάντα Μπάρμπαρα της Ονδούρας. Από νωρίς έδειξε ένα πάθος να βοηθάει τη νεολαία και έγινε δάσκαλος.
«Η Ονδούρα έχει πάνω από 800.000 νέους που ονομάζονται “ninis”. Δεν πάνε στο σχολείο, δε δουλεύουν» λέει ο Sabillon. Αυτοί οι νέοι στρατολογούνται από συμμορίες, μερικές φορές ακόμα και από εννέα ετών. Και μόλις γίνουν μέλη, είναι σχεδόν αδύνατο να φύγουν από εκεί.
Αφού ήρθε σε επαφή με έναν διευθυντή γυμνασίου της Σάντα Μπάρμπαρα, ο οποίος του είπε ότι οι συμμορίες πουλούσαν κρακ στο χωριό, ο Sabillon άρχισε να ψάχνει για έναν τρόπο να προσεγγίσει αυτούς τους νέους. «Τότε σκέφτηκα την ιδέα του Club Desafío. Μια λέσχη με άτομα που δεν υποτάσσονται».
Συγκέντρωσε ευάλωτους μαθητές από γυμνάσια και δημιούργησε λέσχες. Αλλά είδε ότι χρειαζόταν κάτι παραπάνω. «Η πρόληψη είναι τέλεια, αλλά χρειαζόμαστε κάτι περισσότερο. Χρειαζόμαστε κάτι για να αποκαταστήσουμε αξίες». Όταν ανακάλυψε τον Δρόμο προς την Ευτυχία, έγινε σύντομα ένα μόνιμο μέρος του προγράμματος.
Καθώς είχε μεγάλη επιτυχία στη συνεργασία του με τους μαθητές, έπρεπε να είναι σε θέση να πολλαπλασιάσει την εμβέλειά του, οπότε εκπαίδευσε δασκάλους. «Έτσι άρχισα να επηρεάζω αυτό το κίνημα και να δημιουργώ μια αίσθηση κοινωνικής επίγνωσης».
Η σχολική επιθεωρήτρια στη Σάντα Μπάρμπαρα άκουσε για το έργο του Sabillon και ήθελε να το ενσωματώσει σε όλη την πολιτεία, κάνοντας τον Δρόμο προς την Ευτυχία μέρος όλων των σχολικών μαθημάτων αγωγής του πολίτη. Το πρόγραμμα έγινε γνωστό και σε άλλες πολιτείες και ενσωματώθηκε σ’ αυτές, προσεγγίζοντας περισσότερα από 600 σχολεία σε εθνικό επίπεδο.
Για να προσεγγίσει γονείς, ο Eduardo άρχισε να παραδίδει υπηρεσίες στο Escuela Para Padres (σχολείο για γονείς). Σύντομα διεξήγαγαν μηνιαία σεμινάρια και οι γονείς εφάρμοζαν μετά τα διδάγματα με τα παιδιά τους. Σύντομα πάστορες τηλεφωνούσαν για να χρησιμοποιήσουν τον Δρόμο προς την Ευτυχία με τους νέους στις εκκλησίες τους. Κι αυτοί έλαβαν επίσης σεμινάρια.
Συνολικά, πάνω από 100.000 άτομα εκπαιδεύτηκαν χρησιμοποιώντας τον Δρόμο προς την Ευτυχία στην Ονδούρα.
Αλλά πώς προσεγγίζει κανείς τους ninis που διατρέχουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο να μπλέξουν με συμμορίες; Ο Sabillon ξεκίνησε ένα πρότζεκτ για να δημιουργήσει τοιχογραφίες των διδαγμάτων του Δρόμου προς την Ευτυχία στα στέκια τους. Αν συγκέντρωνε τους ninis όλους μαζί, δε θα βοηθούσαν απλώς στη δημιουργία τοιχογραφιών, αλλά και στον καθαρισμό και την αναβάθμιση των περιοχών.
Ο Sabillon και η ομάδα του συνεργάστηκαν περαιτέρω με το PNP, το Εθνικό Πρόγραμμα Πρόληψης, έναν κλάδο της κυβέρνησης που εργάζεται στις «κόκκινες ζώνες», περιοχές όπου πηγαίνουν μόνο ένοπλοι στρατιώτες. Αλλά, το PNP εκπαιδεύτηκε στον Δρόμο προς την Ευτυχία και παρέδωσε το πρόγραμμα σε αυτές τις κοινότητες.
«Συμβαίνει μια αλλαγή, οι άνθρωποι νιώθουν πιο ασφαλείς. Οι άνθρωποι είναι πολύ αισιόδοξοι, είναι αισιόδοξοι για μια καλύτερη χώρα. Και κάνουν κάτι γι’ αυτό και αλλάζουν την κατάσταση». Η παρατήρηση του Sabillon επιβεβαιώνεται από μια μείωση 25% του ποσοστού ανθρωποκτονιών στη χώρα.
Για να μάθετε περισσότερα για το έργο του Sabillon, παρακολουθήστε ένα ντοκιμαντέρ σχετικά με τον ίδιο στο el.Scientology.tv/ESabillon.